Medycyna – guz chromochłonny i objawy

Oszacowaliśmy, że klinicznie istotna skorygowana różnica między grupami leczenia wynosiłaby 3 (około trzy czwarte SD) w tej skali. Zakładając, że 20% śmiertelność i 5% utrata w obserwacji, oszacowaliśmy, że 50 niemowląt w grupie (100 w sumie) musiałoby zostać zrekrutowane, aby badanie miało 90% mocy do wykrycia klinicznie znaczącej różnicy między grupami w ocena poznawcza BSID-3 skalowana na dwustronnym poziomie alfa 0,05. Pierwotna analiza, która została przeprowadzona w zmodyfikowanej populacji zamiaru leczenia (tj. Wszystkich pacjentów poddanych randomizacji i dla których dane były dostępne po 12 miesiącach), była porównaniem 12-miesięcznych skalowanych wyników poznawczych BSID-3 pomiędzy grupy. Analizę przeprowadzono za pomocą testu Manna-Whitneya i oszacowania przedziałów ufności Hodgesa-Lehmanna dla mediany. Przeprowadzono również analizę kowariancji, z uwzględnieniem wieku podczas randomizacji i wyjściowego wyniku poznawczego BSID-3. Wyniki wtórne 12-miesięcznego skalowanego ekspresyjnego języka BSID-3, języka receptywnego, ogólnego motoryki i drobnych punktów ruchowych porównywano między grupami leczonymi za pomocą testu Manna-Whitneya. Zastosowano metodę Kaplana-Meiera z testem log-rank w celu oszacowania różnicy między grupami prawdopodobieństwa niepowodzenia leczenia w czasie. Analiza regresji Coxa została wykorzystana do oszacowania współczynnika ryzyka dla niepowodzenia leczenia, z korektą dla wieku podczas randomizacji. Założenie o proporcjonalnym zagrożeniu zostało potwierdzone przez nieistotność leczenia jako interakcji z czasem. Objętości mózgu przekształcono do wartości z na podstawie wcześniej opisanych skorygowanych względem wieku i skorygowanych pod względem płci rozkładów objętości, 26 i te znormalizowane objętości mózgu i płynu mózgowo-rdzeniowego porównywano między grupami leczonymi za pomocą testu Manna-Whitneya. W przypadku wyników analiz eksploracyjnych przeprowadzanych post hoc przedstawiono wyniki surowe i 95% przedziały ufności.
Wyniki
Pacjenci
Rycina 1. Rycina 1. Rejestracja, losowanie, leczenie i leczenie kontrolne. Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym. W okresie od maja 2013 r. Do kwietnia 2015 r. Przeprowadzono badanie ogółem 158 pacjentów (ryc. 1), oraz 100 pacjentów zostało zapisanych; 51 przypisano do grupy endoskopowo-ventriculostomijnej, a 49 do grupy brzusznej-zastawkowo-otrzewnowej. Przyczyną wykluczenia 57 pacjentów była zniekształcona anatomia komorowa, która uniemożliwiłaby bezpieczne wykonywanie trzeciej wentrykulostomii (26 pacjentów), a także komorowe, które wymagałyby endoskopowych narodzin lub więcej niż jednego cewnika boczno-otrzewnowego (17). , wcześniej istniejące wrodzone anomalie (4), aktywne infekcje CSF (4), nieobecny płaszcz korowy (3) i decyzja matki o odmowie udzielenia zgody (3). Aby uwzględnić wykluczenie (z powodu aktywnego zapalenia komory) u pacjenta po randomizacji, rekrutowano dodatkowego pacjenta. Wyjściową charakterystykę pacjentów przedstawiono w Tabeli 1. Spośród 51 pacjentów losowo przydzielonych do grupy ETV-CPC 42 poddano ETV-CPC. Spośród 49 pacjentów, którzy zostali losowo przydzieleni do grupy zastawki brzuszno-otrzewnowej, 48 otrzymało zastawkę komorowo-otrzewnową
[podobne: endometrioza w bliźnie po cesarce, , biogenes wrocław rejestracja ]

No Responses to “Leczenie endoskopowe a manewrowanie dla niemowląt wodogłowia w Ugandzie czesc 4”