Medycyna – guz chromochłonny i objawy

Nowy rak skóry płaskonabłonkowej rozwinął się u 14 pacjentów (22%) w grupie otrzymującej syrolimus i u 22 (39%) w grupie z inhibitorem kalcyneuryny (ryzyko względne, 0,56; 95% CI, 0,32 do 0,98) po medianie: przedział 15 miesięcy w porównaniu z 7 miesiącami (P = 0,02). Wśród pacjentów w grupie otrzymującej sirolimus, u których wystąpiły nowe raki skóry płaskonabłonkowej, zmiany chorobowe rozwinęły się u 6 pacjentów po odstawieniu syrolimusa, przy czym maksymalna ekspozycja na syrolimus wynosiła 4,1 miesiąca. Stosunek płci pacjentów z nowymi zmianami był podobny do tego w populacji początkowej. Charakterystyka kliniczno-patologiczna nowych skórnych nowotworów płaskonabłonkowych została przedstawiona w Tabeli 3 Dodatku Uzupełniającego. Spośród 86 pacjentów, którzy ukończyli 2-letnie leczenie, nowotwory skóry obejmujące raka płaskonabłonkowego rozwinęły się u 20 pacjentów (z 71 zmianami) w grupie otrzymującej syrolimus i u 31 pacjentów (z 191 zmianami) w grupie inhibitorów kalcyneuryny (47,6% vs. 70,5%, p = 0,048). W okresie badania stosunek raka płaskokomórkowego do raka podstawnokomórkowego zmniejszył się z 3,9 (27 do 7) do 1,4 (11 do 8) w grupie otrzymującej syrolimus i od 1,8 (21 do 12) do 1,0 (25 do 26 ) w grupie inhibitorów kalcyneuryny, w porównaniu z 2-letnim okresem poprzedzającym randomizację.
Tabela 2. Tabela 2. Wyniki dermatologiczne. Siedmiu pacjentów (w tym pięć w grupie otrzymującej syrolimus) miało wstępną historię nie-skórnego raka; żaden z tych pacjentów nie miał nawrotu podczas badania. Sześć nie-skórnych raków zaobserwowano u pacjentów bez wcześniejszej historii raka litych narządów; dwa raki płuca miały przebieg przerzutowy (Tabela 2).
Podczas badania nie wystąpiły epizody odrzucenia przeszczepu (ryc. w dodatkowym dodatku). Nieznaczne poziomy inhibitorów kalcyneuryny i syrolimusa pozostały w docelowym zakresie badania (ryc. 2 w dodatkowym dodatku). Średni poziom syrolimusa po 9 miesiącach nie był istotnie wyższy u pacjentów z nowymi nowotworami płaskonabłonkowymi skóry niż u osób bez takich zmian (9,66 vs. 8,01 ng na mililitr, P = 0,08). Spadek lub przerwanie podawania leków immunosupresyjnych wystąpiło u 15 z 42 pacjentów (36%) w grupie otrzymującej syrolimus i 13 z 44 pacjentów (30%) w grupie inhibitorów kalcyneuryny.
Zdarzenia niepożądane
Tabela 3. Tabela 3. Najczęściej występujące zdarzenia niepożądane i poważne zdarzenia niepożądane związane ze studiami. Prawie wszyscy pacjenci leczeni syrolimusem mieli co najmniej jedno zdarzenie niepożądane, które uznano za związane z badanym lekiem (tabela 3 i tabela S4 w dodatkowym dodatku). Większość takich zdarzeń miała miejsce podczas pierwszych 6 miesięcy badania. Mniejsza dawka syrolimusa lub uzupełniające specyficzne terapie kontrolowały większość z nich
[podobne: endometrioza w bliźnie po cesarce, państwa roślinne, chromoplasty ]

No Responses to “Profilaktyka po transplantacji nerek AD 6”