Endomitoza
W pewnych tkankach roślinnych i zwierzęcych występują w obrębie jądra równoczesne podziały podłużne chromosomów bez zaniku błony jądrowej i bez tworzenia wrzeciona. Podziały takie mogły odbywać się raz lub też kilkakrotnie, prowadząc do podwyższenia liczby chromosomów do 4n, 8n, 16n, a nawet do jeszcze znaczniejszego ich uwielokrotnienia. Proces ten nosi nazwę endomitozy. Badania nad endomitozą, prowadzane na szeroką skalę w ciągu lat ostatnich, umożliwiły znaczne rozszerzenie i pogłębienie wiadomości z tej dziedziny. Cykl przemian euchromatynowego chromosomu podczas mitozy. Iinterfaza (jądro spoczynkowe), stadia od wczesnej do późnej profazy. Metafaza — wcześniejsza i późniejsza anafaza doprowadziły do wyodrębnienia specjalnego działu, stojącego na pograniczu anatomii i cytologii roślin, tzw. anatomii kariologicznej. Chromosomy ujawniają w części środkowej lub też bliżej jednego końca, stale w określonym miejscu występujące przewężenie (przewężenie pierwotne), zwane centr0merem (czyli kinetochorem). Jest to miejsce kontaktu z nićmi wrzeciona; centromer dzieli chromosom na dwa ramiona, które — w zależności od jego umieszczenia ma jednakową lub też różną długość. Podczas metafazy centromery leżą zawsze w płaszczyźnie równikowej wrzeciona. Ostateczne rozłączanie się chromosomów potomnych następuje w konsekwencji podłużnego podziału centromeru; chromosomy rozchodzą się wówczas w taki sposób, że ich centromery kierują się ku przeciwległym biegunom. Zagadnienie, dlaczego zdolne są do ruchu jedynie części chromosomów połączone z nićmi wrzeciona, jak i w ogóle mechanizmy warunkujące ruch chromosomów, nie sa jeszcze wyjaśnione. [więcej w: biogenes wrocław, profaza, asumin ]
Powiązane tematy z artykułem: asumin biogenes wrocław profaza