Anafaza

Luty 15th, 2019 | Dodane przez: Administrator serwisu

W późnej anafazie obie chromonemy rozsuwają się w pewnym stopniu i dzięki temu staja sie wyraźniej widoczne. Każdy chromosom potomny zawiera zatem znowu dwie chromatydy, każda z jedną chromonemą. W telofazie zanika matrix chromosomów potomnych. Uwolnione w ten sposób ich pary chromonem zatracają następnie prawidłowość spiralizacji, rozluźniając mniej lub więcej wyraźnie swe zwoje; w tym stadium mają one postać niezmiernie cienkich, bardzo wydłużonych, wciąż jeszcze zespiralizowanych nici, ujawniających słabą barwliwość, leżąc stłoczone w ciasnej przestrzeni jąder potomnych odbudowują następnie ich zrąb. W odcinkach heterochromatynowych rozpuszczanie matrix i rozluźnianie zwojów spiral odbywa sie znacznie później, dopiero w następnej profazie, i trwa bardzo krótko. Dlatego też pozostają one widoczne w jądrze spoczynkowym jako silnie barwiące się chrornocentry, które czasem wykazu ją tendencję do zlewania się. Podczas wczesnej profazy następnego podziału jądra zaznacza się wyraźna despiralizacja odcinków euchromatynowych; w konsekwencji tego procesu zostają zachowane tylko nieliczne szerokie zwoje. Dzięki ternu chromonemy wydają sie wówczas szczególnie długie. W dalszym toku profazy kazda z nich, niezależnie od istniejących spiral szczątkowych, znowu zaczyna ulegać spiralizacji, zrazu przez wytwarzanie bardzo drobnych zwojów o małej średnicy. Najpóźniej w tym stadium odbywa się podłużne rozszczepienie chromonem. Każdy chromosom zatem zawiera mniej więcej od środkowej profazy cztery chromonemy, zespiralizowane parami, czyli po dwie w każdej chromatydzie. Znacznie więcej jeszcze chromonem jednak może występować w poszczególnych chromosomach po endomitozie, podczas której następowały wielokrotne podziały chromosomów w obrębie jądra spoczynkowego, lecz siostrzane chromonemy nie uległy rozłączeniu. [więcej w: endometrioza w bliźnie po cesarce, guz chromochłonny, sanvita knurów ]