Ilość plazmy
W toku przekształceń, które dają się prześledzić na przekrojach podłużnych wierzchołka łodygi, ilość plazmy w komórkach powiększa się nieznacznie, wzrastając nieproporcjonalnie do ich zwiększonej objętości. Wskutek tego stają się one pozornie coraz uboższe w plazmę. W pewnej odległości od szczytu łodygi widoczna jest w plazmie rosnących komórek pewna ilość stale powiększających się wolnych przestrzeni — wakuol wypełnionych wodnistym sokiem komórkowym. Wakuole te, czyli wodniczki, zlewają się ze sobą w miarę dalszego powiększania się rozmiarów komórek. Jądro komórkowe i plastydy pozostają przy tym stale otoczone plazmą. Na koniec komórka osiąga zwykle stan, w którym istnieje tylko jedna wypełniona sokiem komórkowym w akuola centralna. Plazma występuje wówczas tylko pod błoną komórkową w postaci cienkiej warstwy, w której leży jądro i plastydy. Przez wakuolę centralną mogą ciągnąć się grube pasma lub cienkie nici plazmy z zawartymi w niej plastydami; niekiedy jądro zachowuje położenie centralne; jest ono wówczas zawieszone na niciach plazmy. W każdej żywej komórce do błony komórkowej wszędzie ściśle przylega nieprzerwana powłoka plazmy. Może ona być tak cienka, że jest niewidoczna przy bezpośredniej obserwacji. W celu poznania właściwości rozpatrzmy najpierw grupę organizmów, która stoi na pograniczu świata roślinnego i zwierzęcego — śluzowce (Myxomycetes). Protoplazma ich tworzy płasko rozlane, nagie, wielojądrowe masy — plazmodia, które mogą osiągać ponad 30 cm średnicy. Składają się one z siatkowato połączonych grubszych i cieńszych pasm szklistej, „śluzowatej” cytoplazmy, która zawiera liczne drobne ziarenka. [podobne: nauka angielskiego przez internet, Kurs na wózki widłowe, nauka rysunku gdańsk ]
Powiązane tematy z artykułem: Kurs na wózki widłowe nauka angielskiego przez internet nauka rysunku gdańsk